نحوه عملکرد سیستم تعادلی گوش

برای آشنایی با نحوه عملکرد سیستم تعادلی گوش با ما همراه باشید

نحوه عملکرد سیستم تعادلی گوش از سه مجرای نیم دایره ای پر از مایع تشکیل شده است که به ساختار بزرگتر و کروی به نام دهلیز متصل می شوند. مشابه حلزون ، مجاری نیم دایره ای ساختارهای لوله ای شکل هستند که با اندولنف پر شده و با پرایمف احاطه شده اند.

هر کانال نیم دایره با کانال های دیگر زاویه راست دارد و شامل کانال های برتر ، افقی و خلفی (پشت) است. کانال های نیم دایره راست و چپ ، آینه های یکدیگر هستند ، به طوری که هر جهت حرکت سر زاویه ای با هر دو گوش ، برعکس نشان داده می شود.

در محل اتصال هر کانال نیم دایره و دهلیز گیرنده خاصی برای حرکات دورانی سر قرار دارد که به آن کریستا گفته می شود. کریستا حاوی سلول های مویی است که در یک ماتریس ژلاتینی و با رشته های عصبی همراه شده اند. هنگامی که سر در جهت خاصی می چرخد ​​، مایع درون کانال نیم دایره در جهت مخالف می چرخد. بنابراین سلول های مو را خم می کند. و باعث تغییر در فعالیت عصبی می شود.

این سیگنال از طریق عصب دهلیزی (تعادل) به مغز در جایی که تفسیر می شود ارسال می شود و تنظیماتی در حرکات چشم و کنترل وضعیت بدن انجام می شود. این امر باعث می شود چشم ها روی یک هدف مشخص باقی بمانند. و بازوها و پاها برای حفظ حالت پایدار در وضعیت مناسبی باقی بمانند.

درون دهلیز سلول های مویی وجود دارد که به تغییرات حرکات سر و بدن در سطح افقی و عمودی پاسخ می دهند. این سلول های موی با یک لایه کربنات کلسیم پوشانده شده اند و آنها را سنگین می کند. و بنابراین برای شتاب های خطی و نیروهای گرانشی حساس هستند.

با مطالعه متن بالا دریافتیم که نحوه عملکرد سیستم تعادلی گوش وابسته به سلامت تمام قسمتهای گوش می باشد.

تعادل و هماهنگی

توانایی حفظ پایداری را تعادل می گویند . وقتی بدن استحکام خوبی داشته باشد ، به طوری که بتواند در برابر نیروهایی که قصد به هم زدن پایداری او را دارند ، مقاومت کند. تعادل پایدار و در غیر این صورت تعادل ناپایدار است.

نحوه عملکرد سیستم تعادلی گوش و هماهنگی شامل دهلیزی (گوش داخلی) . بینایی (حرکات چشم ها) و حس عمقی (که معمولاً به عنوان حس لامسه و احساس شما نامیده می شود) است. سیستم عصبی مرکزی ، عمدتا ساقه مغز و مخچه ، پردازش مرکزی را برای سه سیستم ورودی حسی در یک رویداد هماهنگ فراهم می کند. که یک خروجی پاسخ ها را متعادل و هماهنگ می کند.

سیستم دهلیزی

سیستم دهلیزی به بخش هایی از بدن که شامل گوش داخلی و مغز می شود. و قادر به کنترل کردن حرکات چشم و تعادل انسان می شود ،اطلاق می شود. اگر سیستم دهلیزی در معرض بیماری، پیری یا جراحت هایی در نواحی مرتبط شود. دچار آسیب هایی شده و نتیجه ی آن بیماری های سیستم وستیبولار است.

علایم این بیماری می تواند شامل سرگیجه ،منگی . عدم تعادل در بین افراد باشد . سیستم دهلیزی جهت حرکت ما را در هنگام چرخش ، حرکت به جلو ، عقب ، پهلو به پهلو و بالا و پایین کنترل می کند. گوش داخلی شامل دو اندام جداگانه برای حفظ تعادل است: (۱) بطن ، از ماکولا و ساکول ، و (۲) مجموعه ای از سه کانال نیم دایره.

اندامهای بطری مسئول احساس گرانش هستند. ماکولا و ساکول از انتهای عصبی ظریف تشکیل شده اند که به ساختاری از کربنات کلسیم متصل شده اند.

این ذرات دارای چگالی بیشتری نسبت به سیالی هستند که در آن غوطه ور شده اند و به دلیل اثر گرانش باعث “سقوط” آنها می شود. با حرکت سر در رابطه با گرانش ، ذرات به انتهای عصبی فشار وارد می کنند. (بهترین مثال در این مورد احساس شتاب و کاهش سرعت در آسانسور است).

ماکولا و ساکول تقریباً با یکدیگر زاویه راست دارند و اطلاعات موقعیتی کمی متفاوت دارند. به این ترتیب ، بطری گوش داخلی قادر است اطلاعاتی در مورد موقعیت سر نسبت به جاذبه در اختیار مغز قرار دهد.

سیستم بصری

سیستم بینایی (چشم ها) مکان بدن در فضا (یعنی وارونه ، سمت راست بالا و غیره) و همچنین جهت حرکت را کنترل می کند. بینایی اطلاعات لازم را در مورد ارتباط ما با محیط به مغز ارائه می دهد. همانطور که حرکت می کنیم و می بینیم که چگونه اشیا در جهان ما در حال تغییر هستند ،

مغز ما رابطه بدن ما را با آن اجسام محاسبه می کند. بهترین مثال در این مورد جستجوی بالای صخره است. ما احساس می کنیم در حال سقوط هستیم ، حتی اگر بدن ما ثابت باشد.

این چشمان ما است که ما را به میدان بینایی ما می کشاند. این جایی است که سیستم های دهلیزی ( نحوه عملکرد سیستم تعادلی گوش ) و حس عمقی ما سعی می کنند سیگنال های مغز را بیش از حد جبران کنند و به ما بگویند که ما واقعاً در فضای باز قرار نمی گیریم. علاوه بر این ، یک ارتباط پیچیده بین سیستم دهلیزی و حرکات چشم ، رفلکس دهلیزی-چشمی (VOR) وجود دارد.

برای مطالعه بیشتر : سرگیجه در اثر ضعف چشم

سیستم دهلیزی برای کنترل موقعیت و حرکت چشم کار می کند به طوری که وقتی سر شما حرکت می کند ، چشم های شما به طور خودکار ثابت می مانند. VOR به راحتی توضیح داده می شود.

هنگام راه رفتن ، سر شما بالا و پایین می رود ، اما دنیای بصری شما ثابت می ماند. (مگر اینکه VOR شما از کار بیفتد ، در این صورت شما دچار اسیلوپسی یا دید تند هستید). به دلیل پیوند دهلیزی و بصری ، مشکلات سیستم دهلیزی نیز می تواند باعث ایجاد دید فازی ، نیستاگموس (تکان دادن غیرطبیعی چشم) و سایر احساسات بصری شود.

سیستم حس عمقی

حس عمقی به آگاهی واقعی از احساس هایی است که گیرنده های عضلات، مفاصل، پوست، تاندون ها و بافت های زیر پوستی حاصل می شود. بدن ممکن است در حال حرکت یا بی حرکت باشد.

سیستم حس عمقی (فشار پوست و گیرنده های حسی عضلات و مفاصل ، مانند مفاصل و ستون فقرات) نشان می دهد. که کدام قسمت بدن بی حرکت است و همچنین قسمت هایی از بدن در حال حرکت است.

به نظر می رسد که انسان ها در درجه اول به سیگنال های سنسورهای فشار در ساق پا و تنه (حسگرهای عمقی) برای حفظ تعادل خوب ، بیشتر از حیوانات دیگر با چهار پا (که دارای چهار ورودی هستند) یا ماهی هایی که تقریباً فقط به حس دهلیزی خود متکی هستند ، تکیه می کنند.

گیرنده های عمدتا میلیاردها عصب پیام رسان هستند. که در پوست ، ماهیچه ها ، تاندون ها و تقریباً در همه جا قرار دارند. این پیام رسان ها سیگنال هایی را به سیستم دهلیزی و همچنین مغز ارسال می کنند تا محیط ما را پردازش کنند. بخشی از سیستم های حس عمقی ما که با سیستم دهلیزی ارتباط برقرار می کند. تا با کنترل ماهیچه های کنترل وضعیت ، تعادل خود را حفظ کند ، رفلکس نخاعی دهلیزی (VSR) است.

تعادل

همانطور که در بالا مشاهده شد ، نحوه عملکرد سیستم تعادلی گوش و سه سیستم تعادل اولیه: دهلیزی ، بینایی و حس عمقی به طور جداگانه سیگنال هایی را در مورد حرکات سر و بدن نسبت به گرانش و چرخش به یکدیگر و همچنین مغز ارسال می کنند. در بیشتر افراد ، مغز دقیق ترین سیگنال ها را از ترکیبی از سه سیستم تعادل انتخاب می کند. که از نظر تئوری باید همان اطلاعات و سیگنال ها باشد.

هنگامی که مغز این سه حس ورودی را قطع می کند ، یک پیام خاص ایجاد می کند. که به عضلات اندام ، تنه ، گردن و چشم ها ارسال می شود تا ما را ثابت و راست نگه دارد. هرچه سیگنال های بیشتری از مغز دریافت و ارسال شود (در میلی ثانیه) ، تعادل ما بهتر است.

اگر یکی از سیستم ها به هر نحوی آسیب دیده یا تحت تأثیر قرار گیرد ، سیستم های دیگر باید جبران کنند تا تعادل ما حفظ شود. از دست دادن موقت یکی از این سیستم ها می تواند بی ثباتی ایجاد کند.

به عنوان مثال ، تغییر در سیگنال های آسیب دیده از سیستم دهلیزی گوش داخلی (به عنوان مثال ضربه مغزی) می تواند منجر به احساس سرگیجه شود. به طور مشابه ، یک مشکل بینایی که باعث تاری دید یا دوبینی می شود. ممکن است باعث ایجاد ناپایداری یا عدم تعادل شود.

همچنین تغییرات در حس عمقی که پس از آسیب دیده می شود. مانند رگ به رگ شدن یا پارگی رباط ها ، آگاهی بدن شما را در فضای سه بعدی تغییر می دهد.

همچنین مطالعه کنید : آناتومی گوش

همانطور که گفته شد ، سیگنال هایی که مغز دریافت می کند یا ارسال می کند با تغییرات یا نوسانات در این سیستم ها مختل می شود. و تعادل یا هماهنگی در حین فعالیت های روزانه را دشوار می کند. به همین دلیل است که ممکن است لازم باشد یک ارزیابی کامل با آزمایش های ویژه برای سیستم های دهلیزی ، بینایی و حس عمقی خود انجام دهید. تا علت دقیق علائم رایج شما مشخص شود و یک دوره درمانی عینی تعیین شود.

شنوایی و تعادل

اندام های شنوایی و تعادل در داخل گوش داخلی به یکدیگر متصل هستند. همین مایع گوش داخلی کانال های تعادل را نیز پر می کند. به طوری که وقتی سر خود را حرکت می دهید. مایع به جلو و عقب جریان می یابد و یک سیگنال عصبی را که بر روی عصب تعادل به مغز منتقل می شود فعال می کند.

تا زمانی که گوش به این شکل کار می کند ، ما قادر به تجربه شنوایی و تعادل طبیعی هستیم. از آنجا که این اندام ها به هم متصل هستند ، تخمین زده می شود که حدود ۳۰ درصد از افراد ناشنوا عمیقا دارای مشکلات دهلیزی (تعادل گوش داخلی) هستند.

افراد کم شنوا نیز ممکن است مشکلات دهلیزی داشته باشند. برخی از علائم اختلال در عملکرد دهلیزی می تواند شامل موارد زیر باشد: نوزادانی که تا ۶-۷ ماهگی نمی توانند بدون حمایت بنشینند.

نوزادانی که تا ۱۵ ماهگی راه نمی روند ، دست و پا چلفتی ، مشکل در راه رفتن روی سطوح ناهموار ، تعادل ضعیف در تاریکی ، مشکل در دوچرخه سواری. تغییر جهت هنگام شنا با چشمان بسته ، و مشکل در داشتن یک دیدگاه پایدار از جهان هنگامی که در حال دویدن یا سوار شدن. بر روی اتومبیل در یک جاده ناهموار هستید.