کاشت حلزون بهتر است یا سمعک ؟

تفاوت کاشت حلزون با سمعک

ناشنوایی یکی از بیماری‌هایی است که می‌تواند علت ارثی یا اکتسابی داشته باشد. افراد زیادی با این موضوع درگیر هستند. بسیاری از این افراد بعد از تست شنوایی ، برای آن که واضح تر صدای پیرامون خود را بشنوند از سمعک استفاده می‌کنند.

استفاده از سمعک یکی از قدیمی‌ترین روش‌ها برای کمک به افراد ناشنوا و کم شنوا است. پزشکان و متخصصان در حوزه مهندسی پزشکی همواره به دنبال ساخت وسیله‌ای بودند. تا بتوانند شنوایی از دست رفته افراد ناشنوا را به آنان بازگردانند.

امروزه با پیشرفت تکنولوژی و فناوری دانشمندان این حوزه توانسته‌اند با دستگاه کاشت حلزون در گوش افراد ناشنوا به این افراد کمک کنند تا شنوایی خود را بدست آورند و صدای پیرامون خود را به صورت شفاف و واضح بشنوند.

در این مقاله می‌خواهیم به تفاوت‌های بین این دو روش یعنی کاشت حلزون و سمعک بپردازیم. پس برای شناخت تفاوت کاشت حلزون با سمعک با ما همراه باشید.

کاشت حلزون چیست؟

کاشت حلزون از دو بخش تشکیل شده است. در بخش اول از یک وسیله الکترونیکی بسیار پیچیده‌ای استفاده می‌شود که محل قرار گیری آن پشت گوش افراد ناشنوا است.

البته به این نکته توجه داشته باشید که در ابتدای هر تشخیص کم شنوایی، اولویت با درمان‌های پزشکی می باشد. با در نظر گرفتن تفاوت کاشت حلزون با سمعک تشخیص بهترین روش درمان با پزشک معالج می باشد.

چنانچه درمان پزشکی امکانش وجود نداشته باشد و یا موثر نباشد، به درمان توانبخشی روی آورده می‌شود. بخش دیگر کاشت حلزون یک بخش خارجی است. که طی عمل جراحی در زیر پوست قرار می‌گیرد کاشت حلزون شامل چه بخش‌هایی است؟

کاشت حلزون شامل میکروفونی است که صداهای پیرامون فرد ناشنوا را جمع‌آوری و دریافت می‌کند.
شامل پردازشگری است که صداهای جمع آوری شده توسط میکروفون را سازماندهی و پردازش می‌کند.

شامل یک فرستنده و گیرنده(سیمیلاتور) است که سیگنال‌های موجود را از پردازشگر صدا دریافت کرده و به پالس الکتریکی تبدیل می کند. گروهی از الکترودها پالس‌ها را از سیمیلاتور دریافت می‌کنند. و آن را به بخش‌های گوناگون اعصاب شنوایی ارسال می‌کنند.

بدیهی است که هیچ دستگاهی نمی‌تواند نقش شنوایی طبیعی را برای افراد بازی کند بنابراین این دستگاه بازتابی از شنوایی طبیعی نیست ولی می‌تواند به فرد ناشنوا جلوه‌ی متفاوت و رساتری از صدای موجود بدهد و افراد شنوا را قادر می‌سازد تا صداهای اطراف و گفتار را به درستی متوجه شوند.

سمعک و کاشت حلزون چه تفاوت‌هایی دارند؟

کاشت حلزون با سمعک تفاوت بسیاری دارد. درصورتی که برخی افراد معتقدند کاشت حلزون تفاوتی با سمعک ندارد. این در حالتی است که تکنولوژی کاشت حلزون با سمعک قابل مقایسه نیست و کاربرد آن ها نیز با هم فرق میکند.

در واقع کار اصلی سمعک‌ها این است که صداهای پیرامون را تقویت‌ کنند. به همین علت بیشتر برای گوش های آسیب دیده به کار برده می‌شوند. تفاوت اصلی و مهم کاشت حلزون و سمعک این است که کاشت حلزون بخش‌های آسیب دیده گوش را دور می‌زند. و باعث تحریک عصب‌های شنوایی می‌شود.

سیگنال‌هایی که توسط کاشت حلزون جمع آوری و دریافت می‌شوند از طریق عصب‌های شنوایی به مغز منتقل می‌شوند و مغز این سیگنال‌ها را به عنوان صدا تشخیص می‌دهد.

قابل ذکر است شنوایی که در اثر کاشت حلزون ایجاد می‌شود کاملا با شنوایی طبیعی متفاوت است. فهم و یادگیری آن زمان بر است. در هر صورت کاشت حلزون این امکان را به افراد می‌دهد تا بتوانند صداهایی که در اطراف موجود است را به خوبی شناسایی کنند.

همچنین با استفاده از کاشت حلزون قادر هستید گفتار و صدای افرادی که با شما صحبت می‌کنند را تشخیص دهید و به راحتی بتوانید با افراد در جامعه ارتباط برقرار کنید. همچنین کاشت حلزون برای افرادی که ناشنوایی کامل دارند و سمعک کمک کننده نیست، مناسب است.

اما در اکثر مواقع افرادی که افت شنوایی خفیف یا متوسط دارند ، با استفاده از سمعک تا حد زیادی مشکل آن ها برطرف میشود. سمعک یک وسیله ای است که بدون جراحی داخل یا پشت گوش قرار می گیرد و سمعک ها در مدل های مختلفی وجود دارد و پروسه تجویز سمعک توسط ادیولوژیست انجام می شود.

کاشت حلزون برای چه افرادی مناسب است؟

برای درک این موضوع باید تفاوت کاشت حلزون با سمعک را بدانیم.

سازمان غذا و دارو آمریکا در اواسط دهه ۱۹۸۰ کاشت حلزون را برای افراد مبتلا به مشکلات ناشنوایی پذیرفت و مورد تایید قرار داد. از سال ۲۰۰۰ به بعد کاشت حلزون برای کودکان نیز بلامانع شد و کودکان واجد شرایط می‌توانستند از سن دوازده ماهگی کاشت حلزون را انجام دهند.

کودکان در این سن از شرایط بسیار خوبی برخوردار هستند. و زمان بسیار خوبی برای تمرین و یادگیری نحوه کارکرد کاشت حلزونی دارند و به خوبی می‌توانند مهارت‌های گفتاری و زبانی خود را تقویت کنند. مطالعات نشان می‌دهد کودکانی که در سن دوازده ماهه تا سه سال کاشت حلزونی را دریافت کرده اند.

عملکرد بهتری نسبت به افرادی که در سنین بالاتر از کاشت حلزون استفاده کرده اند دارند. چنین افرادی می‌توانند با تقویت مهارت‌های خود در کلاس درس شرکت کرده و به موفقیت برسند.

بسیاری از افراد در سنین بزرگسالی تحت عوامل متفاوتی می‌توانند تمام یا بخشی از شنوایی خود را از دست بدهند. این افراد نیز می‌توانند از کاشت حلزونی بهره‌مند شوند.

به این افراد آموزش‌های لازم انجام می‌شود تا بتوانند سیگنال‌هایی که با استفاده از ایمپلنت به دست آمده است. را با صداهایی که به یاد می‌آورند مرتبط سازند.

در عمل کاشت حلزون ، پروتزی جایگزین سلول های مویی حلزون میشود. در صورتی که افت شنوایی فرد در حدی باشد که بتواند از سمعک استفاده کند ، کاشت حلزون توصیه نمیشود.

عوارض احتمالی کاشت حلزون:

با در نظر گرفتن تفاوت کاشت حلزون با سمعک می توانیم عوارض احتمالی کاشت حلزون را هم در نظر بگیریم.

افراد بسیاری با استفاده از جراحی کاشت حلزون را انجام داده‌اند و نتایج خوبی نیز دریافت کرده‌اند. اما در برخی افراد عوارضی نیز به همراه داشته است. عوارض کاشت حلزون ممکن است به علت نارسایی دستگاه یا استفاده از تکنیک‌های نامناسب در جراحی باشد.

این موضوع نیز قابل ذکر است که شدت عوارض در افراد مختلف متفاوت است و درصد کمی  چنین عوارضی را تجربه می‌کنند. در ادامه لیستی از عوارضی که ممکن است پس از جراحی پیش بیاید را عنوان می‌کنیم.

ممکن عوارضی مانند تحریک اعصاب صورت، عملکرد نادرست الکترودها، کاهش قدرت تکلم، عفونت پس از انجام جراحی. به طور کلی حراجی ناموفق، احساس زنگ زدن در گوش، سرگیجه، ضعف در شنوایی و عفونت در افرادی که کاشت حلزون انجام داده اند مشاهده شود.

در صورت مشاهده هر کدام از این عوارض‌ به پزشکان متخصص در این زمینه مراجعه کنید.

با مطالعه متن فوق امیدواریم تفاوت کاشت حلزون با سمعک را دریافته باشیم.