عفونت گوش نشان دهنده ی چیست؟!
عفونت گوش نشان دهنده ی چیست و راههای درمان آن کدام است؟
عفونت گوش گاهی اوتیت حاد نیز نامیده می شود. فضای پر از هوا در پشت پرده گوش که حاوی استخوان های کوچک ارتعاشی گوش است را گویند.کودکان بیشتر از بزرگسالان به عفونت گوش مبتلا می شوند.
گاهی اوقات از آنتی بیوتیک ها برای از بین بردن چرک گوش استفاده می شود. برخی از افراد مستعد ابتلا به عفونت های متعدد گوش هستند. این می تواند باعث مشکلات شنوایی و سایر عوارض جدی در دراز مدت شود.
عفونت گوش نشان دهنده ی چیست ؟ برای اینکه بدانیم عفونت گوش نشان دهنده ی چیست باید اول عفونت ها را بشناسیم
عفونت گوش توسط یک باکتری یا ویروس در گوش میانی ایجاد می شود. این عفونت اغلب ناشی از بیماری دیگری مانند؛ سرماخوردگی ، آنفولانزا یا آلرژی است. که باعث احتقان و تورم مجاری بینی ، گلو و لوله های استاش می شود.
انواع مختلفی از عفونت های گوش وجود دارد، که هر نوع از عفونت گوش نشان دهنده درگیر شدن یکی از قسمت های اصلی آناتومی گوش است.
انواع عفونت گوش عبارت است از:
- عفونت گوش داخلی
- عفونت گوش میانی
- عفونت گوش بیرونی
شاید برای شما هم این سوال پیش آمده باشد که عفونت گوش نشانه ی چیست ؟
عفونت گوش میانی
اوتیت میانی حاد یک عفونت در گوش میانی است.این نوع عفونت شایع ترین نوع عفونت است. و زمانی اتفاق می افتد که مایع در گوش میانی بدون عفونت و بدون ایجاد تب، درد گوش یا تجمع چرک در گوش میانی تجمع می یابد.
عفونت گوش میانی ممکن است به این دلایل ایجاد شود: ویروس ها ، مانند آنهایی که باعث سرماخوردگی یا آنفولانزا می شوند.
عفونت ویروسی دستگاه تنفسی فوقانی باعث اختلال عملکرد شیپور استاش می‌شود و عفونت از طریق شیپور استاش بطرف گوش میانی پیشرفت می‌کند و باعث ایجاد بیماری التهاب گوش میانی می‌گردد.
اصلی‌ترین عوامل ابتلا به عفونت گوش میانی، اختلال عملکرد شیپور استاش است.
معمولاً این عفونت زمانی اتفاق می افتد که مایعی در پشت پرده گوش جمع و پرده گوش را ملتهب کند. بعد از بروز این مشکل شخص احساس گوش درد و گاهی اوقات احساس پرشدگی گوش داشته و بعضاً نیز مایعاتی از داخل گوش خارج می شود.
در این نوع ممکن است قدرت شنوایی فرد نیز کاهش یافته و تا زمان پاکسازی چرک گوش توانایی شنیداری به حالت اولیه باز نگردد. عفونت گوش میانی معمولاً با یک سرما خوردگی یا مشکل تنفسی آغاز می شود.
عفونت گوش بیرونی
به قسمت انتهایی و خروجی گوش که همه ی قسمت های گوش از پرده گوش به بعد را شامل می شود، گفته می شود.
علائم این عفونت با خارش گوش ها شروع شده و سپس علایم دیگر مانند،درد، قرمزی و ورم و التهاب گوش نمایان می شود.این عفونت ممکن است گسترش پیدا کرده و یک یا هر دو گوش را درگیر کند. ممکن است یکی راه های انتقال عفونت بین دو ناحیه گوش شیپور استاش باشد.
این لوله از داخل گوش به قسمت پشتی بینی و گلوی متصل می شود. زمانی که فرد دچار عفونت گوش شود، ممکن است شیپور استاش نیز دچار التهاب و عفونت شود. مصرف سیگار و یا در معرض دود سیگار قرار گرفتند احتمال بروز عفونت گوش را تا حد بسیار زیادی افزایش می دهد.
حساسیت های فصلی نیز یکی دیگر از عواملی است که ممکن است باعث بروز چرک گوش شود.حتی گاهی اوقات بروز مشکل در قسمت داخلی گوش می تواند نشانه ای از یک مشکل حادتر مثل مننژیت )عفونت مغزی) باشد.
التهاب گوش داخلی
به التهاب حلزون گوش و یا یکی از دو عصب دهلیزی گوش گفته می شود. لابیرنتیت و علائم آن، سرگیجه، حالت تهوع، سرگیجه ی دورانی و کاهش شنوایی را شامل می شود.
عوامل مختلفی از جمله انواع عفونت‌ها، ویروس‌ها و بیماری هایی مانند؛برونشیت،ویروس های معده ای،تبخال و عفونت های باکتریایی می تواند باعث به وجود آمدن چرک گوش داخلی شوند.
با مطالعه متن فوق امیدواریم متوجه شده باشید که عفونت گوش نشان دهنده ی چیست و چگونه درمان می شود.
