بیماری منییر یک اختلال در گوش داخلی است که می تواند منجر به سرگیجه و کاهش شنوایی شود. در بیشتر موارد، بیماری منییر تنها یک گوش را درگیر می کند.
بیماری منییر در هر سنی ممکن است رخ دهد، اما معمولاً بین بزرگسالی جوان و میانسال شروع می شود. این یک بیماری مزمن در نظر گرفته می‌شود، اما درمان‌های مختلف می‌توانند به تسکین علائم و به حداقل رساندن بیماری شما کمک کنند.
کم‌شنوایی پیشرونده، وزوز گوش و سرگیجه‌های خود به خودی از راه‌های شک به وجود این بیماری هستند. سرگیجه به طور ناگهانی رخ می‌دهد، قابل پیش‌بینی نیست، چند دقیقه تا چند ساعت طول می‌کشد و این یکی از بزرگ‌ترین مشکلات این بیماری است، زیرا فرد بیمار مجبور است، کمتر در فعالیت‌های اجتماعی، خانوادگی، تفریحی و دوستانه شرکت کند. به همین دلیل افراد مبتلا به بیماری منییر بیشتر در معرض تصادف، سقوط و غیره هستند. این بیماری شامل علائمی مانند سرگیجه همراه با حالت تهوع، منگی، استفراغ و ضربان قلب نامنظم هم می‌شود.
مراحل بیماری
بیماری منییر در سه مرحله بروز می‌کند:
زودرس: این مرحله شامل سرگیجه‌های ناگهانی و غیرقابل پیش‌بینی است. معمولا ۲۰ دقیقه تا ۲۴ ساعت به طول می‌انجامد. مقداری کم شنوایی وجود دارد که به حالت طبیعی برمی‌گردد. ممکن است در گوش، احساس ناراحتی و انسداد همراه با احساس پُر بودن یا فشار وجود داشته باشد. وزوز گوش نیز شایع است.
میانی: سرگیجه ادامه دارند اما معمولا شدت کمتری دارند. وزوز گوش و کم شنوایی بدتر می‌شوند. در این مرحله، برخی از افراد در صورت ناپدید شدن علائم دوره بهبود کامل را تجربه می‌کنند. این دوره‌های بهبود نسبی ممکن است چند ماه طول بکشد.
دیرهنگام: در این مرحله سرگیجه‌ها حتی کمتر دیده می‌شوند و در بعضی موارد هرگز بر نمی‌گردند. اما ممکن است مشکلات تعادل ادامه یابد. افراد هنگام تاریکی احساس ناپایداری می‌کنند. شنوایی و وزوز گوش معمولا بدتر می‌شوند.
علائم ثانویه زیر نیز ممکن است رخ دهد:
اضطراب، استرس، افسردگی:
این ممکن است به دلیل این باشد که بیماری منییر غیرقابل پیش‌بینی است، بسیاری از افراد دچار اضطراب، افسردگی و استرس می‌شوند. این بیماری می‌تواند در کار افراد تأثیر بگذارد، به‌ویژه اگر مجبور به بالا رفتن از نردبان یا کار با ماشین آلات باشند. هرچه شنوایی به‌تدریج بدتر می‌شود، ممکن است ارتباط با دیگران مشکل‌تر شود. در این موارد توصیه می‌شود که از سمعک استفاده کنند.
برخی از افراد نمی‌توانند رانندگی کنند، این افراد استقلال فردی، چشم‌انداز شغلی، آزادی و ارتباط با دوستان و خانواده را محدودتر می‌کنند. افرادی که استرس، اضطراب و افسردگی را تجربه می‌کنند مهم است که این موارد را به پزشک خود اطلاع دهند.
علت بیماری منییر
به نظر می‌رسد علائم بیماری منییر به دلیل بالا رفتن میزان مایع گوش میانی ظاهر می‌شوند اما هنوز معلوم نیست علت این افزایش چیست. عواملی که بر میزان مایع گوش اثر می‌گذارند و ممکن است باعث این بیماری شوند، عبارتند از:
تخلیه نامناسب مایع، که ممکن است دلیل آن انسداد یا ناهنجاری آناتومیک باشد
واکنش‌های آلرژی غیرطبیعی
دیابت
عفونت ویروسی
سردرد های میگرنی
عوامل وراثتی
ضربه به سر
عوامل ژنتیکی
تغییرات هورمونی
درمان بیماری منییر
بیماری منییر پیش رونده درمان ندارد اما با انجام مواردی می توان علائم را کنترل کرده و یا اینکه آن ها را از بین برد.
درمان های دارویی:
- مکلیزین، دیازپام، گلیکوپیرولات و لورازپام برای درمان یا کاهش دوره سرگیجه
- دارو های دیورتیک یا مدر برای کاهش آب بدن و فشار مایع گوش داخلی
- تزریق آنتی بیوتیک جنتامایسین در گوش میانی برای کنترل سرگیجه. البته این دارو ریسک ناشنوایی را بالا می برد به همین دلیل بعضی پزشکان به جای جنتامایسین از کورتیکواستروئید ها استفاده می کنند.
درمان های تغذیه ای و رفتاری:
- در بعضی افراد مصرف کافئین، الکل و شکلات علائم را بدتر می کند پس بهتر است این موارد را حذف و یا کاهش دهند.
- ترک سیگار به کاهش علائم کمک می کند.
- نمک کمتری بخورید؛هرچه نمک کمتری مصرف کنید، مایعات کمتری در بدن شما باقی می‌ماند. نمک به وعده‌های غذایی اضافه نکنید. خوردن غذاهای فست فود را قطع کنید، زیرا در فرآوری نمک به آن‌ها اضافه می‌شود.
- وعده‌های غذایی کوچکتر بخورید؛ توزیع یکنواخت وعده‌های غذایی در طول روز به تنظیم مایعات بدن کمک می‌کند. به‌جای سه وعده غذایی بزرگ در روز، شش وعده کوچکتر را امتحان کنید.
جراحی:
- اگر بقیه روش ها به کاهش سرگیجه بیمار کمک نکند جراحی انتخاب می شود تا فشار گوش داخلی را کاهش دهد. البته بعضی اوقات هم اتفاق می افتد که پزشک جراح اعصاب عصب وستیبولی بیمار را قطع کند.
روش های درمانی جایگزین:
- مواردی مثل طب سوزنی، ورزش های مخصوص مثل تای چی، مکمل های گیاهی مثل گیاه جینکو بیلوبا یا ریشه زنجفیل و … از مواردی هستند که ممکن است بعضی افراد آن ها را امتحان کنند، اما هنوز صحت این درمان ها مشخص نشده است.
